Denk vaak aan het project van Eddo Hartmann: Hier woont mijn huis. Hartmann’s boek kwam een jaar geleden uit en iedere keer weer word ik geraakt door zijn serie. En voel verwantschap. Hartmann vluchtte samen met zijn moeder en broer voor een man die hen mishandelde. Nooit keerde hij terug. Tot 21 jaar later iemand hem waarschuwde dat zijn vader weg was. Hartmann ging ‘heel zenuwachtig’ kijken en maakte een hartverscheurende fotoserie. In Vrij Nederland vertelt hij: “Systematisch fotografeerde ik het interieur van alle vertrekken zoals het erbij lag, ruimte na ruimte, gewoon bij daglicht.”